با این فرمول ها از حسادت نجات پیدا کنید

یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش دادن به حسادت این است که مقایسه کردن زندگی خود با زندگی دیگران را کم کنید.
 

مدت هاست که گرفتار حسد شدم و لذتی از زندگی خودم نمی‌برم و دائما نگاه خودم را به زندگی دیگران معطوف می کنم و از داشته های آنها ناراحت می‌شود و آرزو می کنم که ای کاش تمام سرمایه آنها باد هوا شود. این تفکرات و حسادت ها، خواب را سر من بریده است و نحوه رفتارم با دوستان و خانواده را نیز تحت شعاع قرار داده است. امام علی (علیه‌السلام) فرمودند: ثمره حسادت، رنج و بدبختى در دنیا و آخرت است. [1]

اگر شما هم این حس را دارید و لذتی از زندگی خود نمی‌برید و می‌خواهید از حسادت نجات پیدا کنید و به دنبال راه نجات می‌گردید، این نوشتار را بخوانید چون می‌خواهیم  راه های درباره درمان حسادت بیان کنیم. 
 

قبل از اینکه این بیماری حسد تبدیل به غده سرطانی شود باید به خودتان بیایید و برای درمان آن تلاش کنید. چون حسد برای شما ارمغانی جز گرفتاری و مصیبت به همراه ندارد. امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: حسود پیش از آن که به محسود زیان برساند به خود زیان می‌رساند. [2] حسادت برای کسی سود نداشته است که بخواهد برای شما سودمند باشد. اولین فردی که حسادت کرد (شیطان) الان مورد لعن و نفرین تمام افراد است و جایگاه او در آتش جهنم است. اگر دوست دارید که همانند شیطان مورد لعن و نفرت مردم قرار بگیرید پس حسادت کنید. حسادت عاملی است که دنیای شما سیاه باشد و تفاوت الماس و شیشه را تشخیص ندهید و هیچ لذتی از زندگی خود نبرید. امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: بخیل را آسایشى نیست و حسود را لذّتى.[3]

توجه؛ هیچ کس با حسادت به موفقیت نرسیده است، بلکه پشتکار و همت بلند است که سبب موفقیت و رسیدن به آرزوهای شماست. 
 

اگر تمام نگاه شما به زندگی دیگران باشد و خود را دائما با آنها مقایسه کنید، اگر موفقیتی در زندگی آنها ایجاد شود، حسادت هم در درون شما ریشه می‌کند. یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش دادن به حسادت این است که مقایسه ها را کم کنید. چون مقایسه کردن است که کمبود ها را در زندگی شما نمایان و نعمت ها را از نظر ‌شما پنهان می‌کند. 

نکته: آقایان و خانم های  که زندگی دیگران را با خودشان مقایسه می کنند و حسرت و حسادت آن را می خورند باید این نکته را به آنها یادآوری کرد که هیچ گاه ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خود مقایسه نکنید، شاید آنها در زندگی خصوصی خودشان آرامشی نداشته باشند. 
 

باید این نگاه را سرلوحه زندگی خودتان قرار دهید که؛ بجای حسادت کردن، تلاش و کوشش می کنم و از خداوند منان تقاضا می کنم که بهترین ها را برای من در نظر بگیرد. چون فکر کردن درباره زندگی دیگران و بزرگ کردن تفاوت های موجود در زندگی شما و دیگران باعث ایجاد حسادت به آنها می شود و هیچ خیر و برکتی را به همراه خود نخواهد داشت. 

بجای آرزو کردن این گونه تفاوت ها، از فضل خدا و لطف و کرم او تمنا کنید که به شما از نعمت های مختلف و موفقیت ها و پاداش های نیک ارزانی دارد، و در نتیجه افرادی خوشبخت و سعادتمند باشید خواه مرد باشید یا زن، و خواه از این نژاد باشید یا نژاد دیگر، و در هر حال آنچه را خیر واقعی و سعادت شما در آن است بخواهید نه آنچه شما خیال می‌ کنید.[4] 
 

اینکه بگوییم حسد در انسان ها بوجود نمی‌آید حرف بی منطقی است. (غیر از معصومین که حسادت در آنها راه ندارد) اما می‌شود رفتارهای انجام دهیم که بر خلاف حسادت است. مثلا؛ اگر شما نسبت به یکی از دوستان همکار خودتان حسادت می کنید و آرزو می کنید که اخراج شود، باید در پیش مدیر خود، از او تعریف و تمجید کنید. اگر این رفتارهای بر خلاف میل را با توکل به خداوند انجام دهید، قلب شما جایی برای حسد نخواهد بود. 
 

برای خودتان کارها و فعالیت های در نظر بگیرید و مشغول آنها شوید و برای رسیدن به بهترین نتیجه، تلاش و کوشش فراوان کنید تا ثمره خوبی ببینید. این مشغولیت هدفمند که تلاش و کوشش شما را در پی دارد باعث خواهد شد که نگاه شما خیره به زندگی و موفقیت های خودش باشد و از مقایسه زندگی خود با دیگران و حسرت خوردن آنها در امان باشد. 
 

تلقین نیز یکی از راه‌های پیراستن خویش از صفات رذیله است. حسود می‌تواند به وسیله تلقین، خود را از حسد پاک کند و به خود بگوید؛ نباید من حسادت داشته باشم. باید تحمل دیدن و شنیدن امتیاز و برتری دیگران را داشته باشم، همواره این تلقین را تکرار کند تا از بیماری رهایی یابد.[5]

نکته: چرا همیشه انرژی منفی را باید به خودمان تلقین کنیم و سبب عقب ماندگی خود شویم، گاهی هم لازم است که به خودمان تلقین کنیم که می‌توانیم بهترین باشیم بدون اینکه حسرت زندگی دیگران را بخوریم. 

پی نوشت :
[1] غرر الحکم ،۴۶۳۲ 
[2] مصباح الشریعه، صفحه 104
[3] الخصال، جلد 10، صفحه 271
[4] ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد ۳، صفحه ۴۰۵.
[5] سید رضا صدر، حسد، قم: بوستان کتاب ۱۳۹۲، چاپ هفتم، صفحه 78